1 mei 2025

Vandaag, op het feest van de arbeid, is een legende heengegaan: de bekendste supporter van de Spaanse nationale voetbalploeg. Zijn echte naam, Manuel Cáceres Artesero, zegt velen misschien niets… maar zodra je “Manolo” zegt, weet bijna iedereen over wie het gaat. De man met de trommel – El Bombo de España. Als Spanje voetbalde, hoorde je hem, zag je hem… hij was er gewoon altijd. Tot enkele jaren geleden kon je hem zelfs ontmoeten in zijn eigen bar, pal in de schaduw van het stadion van Valencia CF. Daar was het de normaalste zaak van de wereld dat mensen gewoon achter de toog sprongen om met hem op de foto te gaan – en Manolo vond het nog leuk ook! Zelf ben ik ook meermaals bij hem langs geweest wanneer ik naar mijn favoriete ploeg Valencia CF ging kijken. Hij stond er altijd, vriendelijk en goedlachs. Mijn eerste bezoek zal me altijd bijblijven. Ik vond het wat vreemd dat mensen voortdurend achter de bar liepen voor een foto, en vroeg me af of hij dat niet storend vond. Maar toen het even rustiger werd, riep hij me plots zelf. Eerst had ik het niet helemaal door, maar hij riep nog eens, en dit keer was het duidelijk: “Kom maar achter de bar voor een foto!” Ik had er zelf niet om gevraagd, hij wilde die foto maken – met mij. Een wereldberoemd figuur, maar tegelijk de eenvoud en sympathie zelve. Daar zouden heel wat sterren een voorbeeld aan kunnen nemen. We zullen hem zeker missen. Descansa en paz, Manolo.

29 - 30 april 2025

Eindelijk zomerweer, perfect om te fietsen! 8-)

Maar hoop niet dat ik deze hele periode moet doorstaan met dat

vervelende gepiep… 5 jaar geleden was het mijn fout. ��

Maar nu? Nu werd het genegeerd en verkeerd ingeschat ondanks alle

signalen.

Frustrerend als je voelt dat er iets mis is, maar niemand écht luistert...

komt wel goed, na de hersenen nu het ❤ ! Dus heb een hart... :-D

Na twee intense dagen en heel wat onderzoeken mag ik het ziekenhuis

IC (tijdelijk) verlaten. Morgen is het 1 mei, Dag van de Arbeid, een dag

waarop er niet veel gebeurt, dus hebben ze me gelukkig laten gaan tot

vrijdag, waar verder onderzoeken gepland staan.

Kort samengevat: dinsdagochtend werd ik na een bezorgde oproep van mijn huisarts met spoed opgenomen, omdat alle

symptomen en bloedresultaten wezen op een mogelijk hartinfarct. Vandaag, twee dagen later, mag ik het ziekenhuis

verlaten met de geruststelling dat mijn hart volledig in orde is.

Maar… er zijn verontrustende zaken aan het licht gekomen in mijn longen. Alles wijst erop dat de klachten die ik de voorbije

maanden ervaarde daar hun oorsprong vinden. Wat de artsen beschrijven als symptomen, zijn precies de klachten die ik al

zolang aangeef.

Spijtig genoeg zijn die signalen nooit eerder ernstig genomen, waardoor het probleem zich intussen op meerdere plekken in

mijn longen heeft verspreid. Toch probeer ik positief te blijven: het probleem is nu eindelijk gekend, en de komende dagen

zullen uitwijzen wat er moet gebeuren.

Het komt goed. Hopelijk ben ik snel weer op de been en kan ik me opnieuw focussen op wat ik graag doe: fietsen! ;-)

12 april 2025

Uitdagingen zoals de Fietsdodentocht, met de fiets naar zee rijden en de zware Grenslandklassieker zijn stuk voor stuk prachtige uitdagingen. Alleen zijn ze met de mountainbike niet echt ideaal, eigenlijk niet te doen! Daarom heb ik vandaag, nu de temperaturen voor een keer rond een aangename 25°C schommelen, de koersfiets weer eens van onder het stof gehaald, letterlijk mag je dit haast nemen! ;-) Het verschil met de mountainbike voel je wel meteen: de zithouding is minder ontspannen en het comfort is ook een heel stuk lager. De smalle racebanden hebben dan ook nog eens een veel hogere bandendruk, waardoor elke oneffenheid in het wegdek harder aankomt dan bij de brede noppenbanden van een mountainbike. Maar eerlijk is eerlijk: na een uurtje begon het al te wennen. De fiets voelde steeds comfortabeler aan, en het plezier nam toe met elke kilometer. Het plan is dan ook duidelijk: zoveel mogelijk kilometers maken op de koersfiets, genieten van het mooie weer (zolang het duurt) en het lichaam laten wennen aan deze positie en inspanning… daarna komt alles goed! :-)

19 maart 2025

Het zonnetje laat zich zien, de temperatuur doet zijn best, maar echt zomer?

Nog niet helemaal... En die lach op de mensen hun gezicht? Die lijkt ook nog

op zich te laten wachten. ;-) Maar ach, maakt niet uit! Ik geniet alvast... 8-)

#Lentegevoel

Paar weekenden geleden hebben we al eens een opflakkering gekregen met een beetje warmte en zon, vandaag leek dat ook op eerste gezicht maar de temperatuur van 20°C viel toch nog bijzonder koud… Aanstaande vrijdag zou het zelfs 22°C gaan worden… maarja, zoals steeds hier in België is het dan weer ff gedaan met de pret en gaat het weer regenen en (veel) kouder worden! :-( Achja, we zullen maar profiteren van de momenten dat de zon schijnt… de echte zomer zal er ook wel eens aankomen! ;-)

13 januari 2025

De aangename temperaturen en zonnige fietstochten hebben helaas

plaatsgemaakt voor ijzige kou en sneeuw. Tja, niets aan te doen… het is

winter, en in sommige landen is dat duidelijker voelbaar dan in andere!

;-)

Als ik terugkijk op de afgelopen tijd, kan ik niet anders dan concluderen

dat, hoewel mijn Strava-statistieken deze maand niet de beste waren, ik

mezelf toch echt heb overtroffen in vergelijking met vorig jaar. Waar ik

vorig jaar nog niet eens in de buurt kwam van bepaalde prestaties, heb

ik dit jaar wel degelijk een stap vooruit gezet. Oké, het was niet altijd

makkelijk – zeker niet – maar het belangrijkste is dat het me gelukt is!

Met dat succes in mijn achterhoofd, begin ik meteen weer te dromen over nieuwe doelen voor 2025-2026. Eén doel staat al

vast: de Port de Tudons beklimmen. Deze iconische klim van 36 kilometer heb ik ooit, in mijn topjaar 2000, met een

gemiddelde snelheid van 26,3 km/u volbracht. Dat was toen echt een uitzonderlijke prestatie. Wat de huidige snelheden zijn,

weet ik niet, maar in die tijd was het allesbehalve normaal! Of het me ooit nog zal lukken, weet ik niet en zeker niet meer met

die snelheid, maar ik ben vastbesloten om het nog eens te proberen.

2 januari 2025

In mei 2024 mezelf een doel gesteld:

in december zou het me lukken.

Karakter/doorzettingsvermogen?

Check.

Zelfvertrouwen?

In Spanje altijd in overvloed.

Vandaag kan ik met trots zeggen: missie geslaagd!

Hiermee is mijn ego :-) ook alweer eens mooi opgepoetst. :-p #TrotsOpMezelf

1 januari 2025

2024: Het jaar waarin ik leerde dat trouw zijn aan je woord niet altijd de juiste keuze is… 2025: El año que no volveré a cometer este error… Had ik kaarsen gehad, had er eentje laten branden voor een goed jaar. Maar helaas, we beginnen met een hoop goede wil maar een kaars is nergens te bespeuren... Er zijn van die momenten waarop je denkt: Had ik het van tevoren geweten, dan had ik het anders aangepakt. Voor mij was 2024 zo’n jaar. Achteraf gezien heb ik de grootste fout van mijn leven gemaakt – een verkeerde beslissing waar ik ontzettend veel spijt van heb… Maar fouten zijn er om van te leren en één ding staat voor mij als een paal boven water: zo een fout maak ik nooit meer opnieuw! Dat is mijn goede voornemen, dit jaren vallen de voornemens mee, en ik weet zeker dat ik deze kan waarmaken! ;-) .